¨Ο μικρός Πρίγκιπας¨ Νέα παραγωγή από το ΔΗΠΕΘΕ Βόλου

¨Ο μικρός Πρίγκιπας¨ Νέα παραγωγή από το ΔΗΠΕΘΕ Βόλου

Στην τελική φάση προετοιμασίας για την έναρξη των παραστάσεων του θεατρικού έργου ¨Ο Μικρός Πρίγκιπας¨ του Αντουάν ντε Σαιντ- Εξυπερύ
βρίσκεται η παιδική σκηνή της Διεύθυνσης Πολιτισμού του Δ.Ο.Ε.Π.Α.Π-ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. ΔΗΜΟΥ ΒΟΛΟΥ σε σκηνοθεσία του Δημήτρη Δακτυλά αναπληρωτή Καλλιτεχνικού Διευθυντή ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Βόλου.

Η νέα παραγωγή του Δ.Ο.Ε.Π.Α.Π -ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Δήμου Βόλου είναι ένα παραμύθι πασίγνωστο και διαχρονικό για όλες τις ηλικίες αφού εδώ και εβδομήντα χρόνια συναρπάζει και συγκινεί μικρούς και μεγάλους. Πρόκειται για τη μαγική ιστορία του μικρού πρίγκιπα που δεν θα μεγαλώσει ποτέ και δεν θα βασιλέψει πουθενά. Αν και η υπόθεση του έργου θεωρείται παιδική ο Μικρός Πρίγκιπας κάνει μερικές βαθυστόχαστες και ιδεαλιστικές παρατηρήσεις σχετικά με τη ζωή και την ανθρώπινη φύση. Το έργο είναι ένα συμβολικό παραμύθι με ποιητική γραφή που έχει αυτοβιογραφικά στοιχεία από τις εμπειρίες του πιλότου συγγραφέα του. Η ουσία της παράστασης περιέχεται στις ατάκες που βγαίνουν από το στόμα της αλεπούς προς τον μικρό Πρίγκιπα: ¨Δεν βλέπεις καθαρά παρά μόνον με την καρδιά. Η ουσία είναι αόρατη στα μάτια¨ και. "Είσαι υπεύθυνος για πάντα, γι' αυτό που έχεις εξημερώσει" ,"Ο χρόνος που πέρασες με το τριαντάφυλλό σου είναι αυτό που το κάνει ξεχωριστό για σένα", ¨Δεν υπάρχουν εμπορικά που να πουλάνε φίλους, οι άνθρωποι δεν έχουν πια φίλους¨, ¨Τα αστέρια είναι όμορφα γιατί σε ένα από αυτά υπάρχει ένα λουλούδι που δεν το βλέπουμε¨..

Η πρεμιέρα των παραστάσεων για το κοινό θα γίνει την Παρασκευή 5 Δεκεμβρίου 2014 και ώρα 21:00 στο θέατρο της Παλιάς Ηλεκτρικής. Η παράσταση, που εντάσσεται στο πλαίσιο της Προγραμματικής Σύμβασης για το 2014 μεταξύ του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού, της Περιφέρειας Θεσσαλίας, του Δήμου Βόλου και του ΔΟΕΠΑΠ-ΔΗΠΕΘΕ Δήμου Βόλου, απευθύνεται σε όλες τις ηλικίες τόσο σε παιδιά όσο και σε ενήλικες αφού κάθε ένας από αυτούς μπορεί να κάνει μια διαφορετική «ανάγνωση» του έργου. Για τον λόγο αυτό εκτός από τις καθημερινές προγραμματισμένες πρωινές παραστάσεις για τα σχολεία έχουν προγραμματιστεί και βραδινές παραστάσεις για το κοινό. Πρωινές παραστάσεις για μαθητές σχολείων θα πραγματοποιηθούν στις 10, 11,12,17,18 & 19 Δεκεμβρίου και ώρα 11:30 . Η δεύτερη παράσταση για το κοινό θα δοθεί το Σάββατο 3 Ιανουαρίου στις 20:00, στο θέατρο της Παλιάς Ηλεκτρικής. Οι παραστάσεις θα συνεχιστούν τον Ιανουάριο σε ημερομηνίες που θα ανακοινωθούν σύντομα.

Αναλυτικά οι συντελεστές της παράστασης, όπου ανήκουν στο καλλιτεχνικό δυναμικό της πόλης μας, είναι:

Σκηνοθεσία-απόδοση: Δημήτρης Δακτυλάς (Αναπληρωτής Καλλιτεχνικός Διευθυντής ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Βόλου), Μουσική: Νίκος Αδρασκέλας, Σκηνικά: Κωνσταντίνος Κομνηνός, Κοστούμια: Νικολέτα Καίση, τους ρόλους της παράστασης ερμηνεύουν γνωστοί και νεότεροι ηθοποιοί της πόλης και συγκεκριμένα οι : Λήδα Τουλουμάκου, Δημήτρης Δακτυλάς, Αντώνης Κουτσελίνης, Σταμάτης Παγασαίος , Αποστόλης Τσιρώνης, Ειρήνη Κουτρουμάνου, και Μαρία Πράντζου.

ΤΟ ΕΡΓΟ:
Ένας πιλότος, κουρασμένος από τη σχέση του με τους ανθρώπους, ζει αποτραβηγμένος από αυτούς. Σε μια από τις πτήσεις του αναγκάζεται να προσγειωθεί στην έρημο της Σαχάρας, γιατί το αεροπλάνο του παθαίνει βλάβη. Βρίσκεται στη μέση του πουθενά, με προμήθειες νερού οχτώ ημερών. Εκεί συναντάει το μικρό πρίγκιπα, ένα διαφορετικό παιδί από έναν άγνωστο πλανήτη μεγάλο όσο ένα σπίτι. Ο μικρός πρίγκιπας ταξιδεύει εδώ κι ένα χρόνο, επισκέπτεται καινούριους πλανήτες, θέλει να δει και να μάθει. Είναι όμορφος κι ευαίσθητος, αμείλικτος και διάφανος, περίεργος κι απρόβλεπτος όπως μονάχα τα παιδιά μπορούν να είναι. Ο πιλότος, την ενώ αγωνίζεται να επισκευάσει το χαλασμένο αεροπλάνο του κι ανησυχεί για την επιβίωσή του, αναγκάζεται ν' αντιμετωπίσει τον μικρό πρίγκιπα , που είναι ερωτευμένος μ' ένα τριαντάφυλλο, που παρηγορεί τη μοναξιά του με ηλιοβασιλέματα, που στον πλανήτη του έχει όλα κι όλα τρία μικροσκοπικά ηφαίστεια και λαχταράει ν' αποκτήσει ένα αρνάκι έστω κι αν αυτό είναι σε ζωγραφιά και δε φαίνεται, γιατί είναι κλεισμένο σ' ένα κασόνι. Ο μικρός πρίγκιπας, μέσα από τις δροσερές αναμνήσεις του ταξιδιού του, ξετυλίγει μπροστά στα μάτια του πιλότου όλη την επιπολαιότητα, την υπεροψία, τη μιζέρια, τη δίψα για εξουσία και λεφτά, τη μοναξιά των ανθρώπων.

Πληροφορίες για τις παραστάσεις, εισιτήρια μπορείτε να απευθυνθείτε στον «Δίαυλο», Τοπάλη 14 και στο τηλέφωνο 24210-25363.

Κρατήσεις για τα Σχολεία στο τηλέφωνο 24210-33692 από Δευτέρα – Παρασκευή 9:00-12:00

πηγή

Αυτό είναι το πρώτο λεωφορείο που κινείται με ανθρώπινα απόβλητα

Το πρώτο λεωφορείο που κινείται εξ ολοκλήρου με ανθρώπινα απόβλητα και υπολείμματα τροφίμων έκανε την Πέμπτη το πρώτο ταξίδι του στους δρόμους της Βρετανίας.

Το 40 καθισμάτων Βιο-Bus (Βιο-Λεωφορείο), λειτουργεί με φυσικό αέριο βιομεθανίου που παράγεται από την επεξεργασία λυμάτων και υπολειμμάτων από φαγητό.

Το άκρως φιλικό προς το περιβάλλον όχημα μπορεί να ταξιδέψει έως 300 χιλιόμετρα μέσω μιας δεξαμενής αερίου η οποία λαμβάνει τα απόβλητα που παράγουν πέντε άνθρωποι σε ετήσια βάση.

Το λεωφορείο ανήκει στο ταξιδιωτικό πρακτορείο Bath Bus Company και μεταφέρει επιβάτες μεταξύ του αεροδρομίου του Μπρίστολ και του κέντρου της πόλης Μπαθ.

Το αέριο βιομεθανίου παράγεται από την επεξεργασία λυμάτων του Μπρίστολ.

«Τα οχήματα που κινούνται με φυσικό αέριο παίζουν σημαντικό ρόλο στη βελτίωση της ποιότητας του αέρα στις πόλεις της Βρετανίας. Ωστόσο, το Βιο-Bus κάνει ένα βήμα παραπέρα από τα συμβατικά λεωφορεία» δήλωσε ο Μοχάμεντ Σάντικ, διευθυντής της εταιρείας GeneCo που βρίσκεται πίσω από το εγχείρημα.

Το αποχετευτικό σύστημα του Μπρίστολ επεξεργάζεται περίπου 75 εκατ. κυβικά μέτρα αποβλήτων και 35.000 τόνους υπολειμμάτων φαγήτων σε ετήσια βάση. Ετσι, υπάρχει η δυνατότητα παραγωγής 17 εκατ. κυβικών μέτρων βιομεθανίου, ποσότητα αρκετή για να δώσει ενέργεια σε 8.300 σπίτια τον χρόνο.





πηγή

Διοργάνωση REGATTA στο Βόλο

Διοργάνωση REGATTA στο Βόλο Τι λέτε αξίζει τον κόπο να το διεκδικήσουμε; Νομίζω πως επιβάλετε.

Η εμπειρία μου με την International Tall Ships Training Conference 2014…..ένας καινούριος κόσμος  

Της ΘΕΚΛΑΣ ΚΑΜΜΕΝΟΥ
Τουριστική πράκτορα
Μέλος Δ.Σ του Επιμελητηρίου Μαγνησίας

Μόλις πρόσφατα πήρα μέρος στον συνέδριο της International Tall Ships η οποία είναι μία πολύπλοκη διοργάνωση, και πράγματι έμαθα πράγματα τα οποία δεν τα είχα σκεφτεί πόσα σημαντικά είναι για την τοπική μας οικονομία, τουρισμό και επιχειρηματικότητα.
Ανακάλυψα νέες τεχνικές μάρκετινγκ προορισμών, events τα οποία φέρνουν κερδοφορία και αναγνωρισιμότητα σε έναν προορισμό, ενώ παράλληλα δημιουργούν ένα εορταστικό κλίμα στους κατοίκους και μία ευφορία και περηφάνεια για τον τόπο τους….και ίσως αυτό να είναι και το πιό σημαντικό.  Το 2010 θυμάμαι ότι για 5 ημέρες είχα την αίσθηση ότι είχαμε ένα μεγάλο πάρτυ και κάτι όμορφο συνέβαινε στην ζωή μας…..παράλληλα πολλοί κόσμος έφτασε να έρθει στο Βόλο και το Πήλιο με αφορμή την Regatta.
Και κάπως έτσι με την πρόταση που έγινε στο Επιμελητήριο μας να βοηθήσουμε και στηρίξουμε την προσπάθεια να διοργάνωσουμε μια νέα regatta στα επόμενα χρόνια βρέθηκα σε αεροπλάνα και αυτοκίνητα για την Λα Κορούνια της Ισπανίας. Και πραγματικά άξιζε τον κόπο….έμαθα πράγματα που θα με βοηθήσουν και στην δουλειά μας, αισθάνθηκα μέλος μίας νέας κοινότητας, και κατάλαβα την αξία μία τέτοιας διοργάνωσης (αλλά και της σκληρής δουλειάς και του επαγγελμετισμού που πρέπει να επιδείξουμε). Μερικά ενδεικτικά στοιχεία για μία πρώτη ενημέρωση όλων σας για να σας βάλω στο κλίμα:

Το 2014, οι παρακάτω αγώνες & διοργανώσεις διοργανώθηκαν σε συνεργασία τοπικών φορέων με την Sail Training International:
• The SCF Black Sea Tall Ships Regatta
• The Tall Ships Races 2014
• The Falmouth-Royal Greenwich Regatta 2014
Τα 6 σημεία κλειδιά και στοιχεία των διοργανώσεων το 2014 έχουν ως εξής:
1. Τα παραπάνω events παρακολουθήσανε πάνω από 4 εκατομμύρια επισκεπτών.
2. Τα 10 λιμάνια που φιλοξένησαν τα events τα επισκεφτήκανε περίπου 4382000 επισκέπτες όλων των ηλικιών και χωρών. Πιο συγκεκριμένα:
• Η SCF Black Sea Tall Ships Regatta τον Απρίλιο & Μάιο προσέλκυσε περίπου 1361000 επισκέπτες συνολικά.
• Η Tall Ships Races 2014 τον Ιούλιο & Αύγουστο προσέλκυσε περίπου 1,675,000 άτομα τα οποία επισκέφτηκαν όλα τα λιμάνια.
• Η Falmouth-Royal Greenwich Regatta 2014 τον Αύγουστο & Σεπτέμβριο προσέλκυσε attracted 230,000 επισκέπτες στο Falmouth της Αγγλίας και 1,116,000 επισκέπτες στο Royal Greenwich του Λονδίνου.
3. Πάνω από 150 πλοία διαφόρων κατηγοριών πήραν μέρος και στα 3 γεγονότα.:
Η SCF Black Sea Tall Ships Regatta τον Απρίλιο & Μάιο είχε 29 πλοία τα οποία επισκέφτηκαν την Βάρνα στη Βουλγαρία, το Novorrssiysk & Sochi της Ρωσσίας και την Κωστάντζα τςη Ρουμανίας.
Η Tall Ships Races 2014 είχε 78 πλοία τα οποία επισκέφτηκαν τις πόλεις, λιμάνια και πειροχές των Harlingen της Ολλανδίας,Fredrikstad and Bergen της Νορβηγίας και Esbjerg της Δανίας.
• Η Falmouth-Royal Greenwich Regatta 2014 τον Αύγουστο & Σεπτέμβριο είχε συμμετοχή 44 πλοίων στα λιμάνια και πόλεις του Falmouth και Royal Greenwich.

4. Πάνω από 1000 διεθνή μέσα κάλυψαν, μετέφεραν και αρθρογράφησαν τα εν λόγω γεγονότα και κατ΄επέκταση τις πόλεις και περιοχές αυτών. Πάνω από 1000 δημοσιογράφους, μέσα μαζικής ενημέρωσης, φωτογράφοι αλλά και περιοδικά, websites, bloggers κάλυψαν τα γεγονότα οι οποίοι μεταξύ του δημιουργήσανε πάνω από 175000 διαφορετικά άρθρα και ιστορίες, ενώ χιλιάδες ήραν οι φωτογραφίες και εικόνες που εστάλησαν από το γεγονός σε όλον τον κόσμο.
5. Το αντίστοιχο ποσό διαφήμισης εάν είχε πληρωθεί θα αντιστοιχούσε στο ποσό των 22 εκατομμυρίων ευρώ. Η αναγνωσιμότητα του γεγονότος σε συνδυασμό με την τουριστική κινητικότητα, των ημερών πρίν και κατά την διάρκεια των εκδηλώσεων, καθώς επίσης και των εικόνων που ταξίδεψαν στον διαδίκτυο και ως εκ τούτου της αναγνωσιμότητας του γεγονότος, αλλά και της πόλης προσδίδει μεγάλη αξία στην διοργάνωση, αλλά και στο λιμάνι και πόλη που το φιλοξενεί.
6. Πάνω από 9,000 άτομα απολαύσανε τις διοργανώσεις και πήραν μέρος στην εμπειρία της STI. Πιο συγκεκριμένα 9115 νέοι με την βοήθεια των πληρωμάτων εκπαιδεύτηκαν και γνώρισαν την εμπειρία της Sail Training, το οποίο βοηθάει τόσο στην εμπειρία του ταξιδιού, αλλά ανοίγει και νέους ορίζοντες επιχειρηματικότητας, δεδομένου ότι μέσα από την εν λόγω εμπειρία πολλοί εκπαιδεύονται σε βασικές αρχές συνεργασίας, ηγεσίας και επιχειρηματικότητας.
7. Δημιουργήθηκαν πάνω 67000 νέοι Facebook fans, το οποίο βάζει τα λιμάνια λόγω του γεγονότος στον παγκόσμιο χάρτη.

Τι λέτε αξίζει τον κόπο να το διεκδικήσουμε????????   Νομίζω πως επιβάλεται!!!!

πηγή

Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΜΥΘΟΥ ΚΑΙ Ο ΑΣΚΛΗΠΙΟΣ του Κώστα Σπανού

Θεσσαλικό Ημερολόγιο

8 ώρες ·

Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΜΥΘΟΥ ΚΑΙ Ο ΑΣΚΛΗΠΙΟΣ
του Κώστα Σπανού
Ο μύθος, όπως έγραψε ο καθηγητής Κακριδής, έχει ως πρώτη πηγή του τις αναγκαίες αντιδράσεις τής συνείδησης μπροστά στο άγνωστο, το οποίο θέλει να εννοήσει και μέσα στο οποίο θέλει να ενεργήσει.
Η συνείδηση, συνθέτοντας άλογα και λογικά στοιχεία κατά παράκληση των φυσικών νόμων, δημιουργούσε έναν άλλο κόσμο, όχι σαν αυτόν που ζούσαν οι άνθρωποι. Οι αρχαίοι Έλληνες, δίνοντας διέξοδο στους πόθους τους και θέλοντας να ξεπεράσουν τους φόβους τους, έπλασαν με τους μύθους τούς θεούς και τους ήρωές τους. Η δημιουργία αυτή δεν έγινε σε σύντομο χρόνο. Χρειάσθηκε πολύ χρόνο, για να συλληφθεί, να πλαστεί και να κυκλοφορήσει από το στόμα του δημιουργού στους αποδέκτες του, να γίνει αποδεκτή η δημιουργία και σιγά-σιγά να καθιερωθεί σε μία μικρή, αρχικά, κοινωνία και στη συνέχεια σε ένα ευρύ περιβάλλον.
Μέσα στα δημιουργήματα της λαϊκής φαντασίας, ένα ιδιαίτερο κεφάλαιο απο-τελεί η θεϊκή και η ηρωική μυθολογία, δηλαδή η αναφορά στη ζωή των θεών που λάτρευαν και των ηρώων, για τους οποίους πίστευαν ότι έδρασαν σε πολύ παλιά χρόνια, ξεχωρίζοντας με την παλικαριά τους στους πολέμους, τους οποίους έκαναν εναντίον διάφορων εχθρών. Oι αρχαίοι Έλληνες, λοιπόν, έπλασαν αναρίθμητους μύθους για να εξυμνήσουν τους θεούς τους και για να τραγουδήσουν τη δόξα των ηρώων τους.
Οι Έλληνες κατόρθωσαν να κάνουν τον μύθο τους άξιο να εκφράσει τους στοχασμούς και τα αισθήματά τους, προπαντός τα ιδανικά τους. Στον μύθο ένας λαός προβάλλει τους πόθους και τα όνειρά του, καθώς διαπιστώνει πως στη ζωή οι πόθοι αυτοί συναντούν ανυπέρβλητα εμπόδια. Στον μύθο η φαντασία είναι ελεύθερη να δώσει υπόσταση σε ό,τι ο άνθρωπος θα ήθελε πραγματικά να είναι, αλλά δεν το μπορεί.
Ο ελληνικός μυθικός κόσμος προβάλλει για πρώτη φορά λίγο μετά τα μέσα του 8ου αι. π.Χ., με την Ιλιάδα και την Οδύσσεια. Χρειάσθηκαν, όμως, να περάσουν πολλοί αιώνες για να περάσει ο μύθος από το στόμα του λαού στο στόμα των αοιδών. Από τότε μέχρι το τέλος του αρχαίου κόσμου, ο ελληνικός μύθος δουλεύεται και ξαναδουλεύεται χωρίς διακοπή. Αμέτρητοι ποιητές, γνωστοί και άγνωστοι, διάσημοι και άσημοι, λυρικοί και δραματικοί, σμιλεύουν τις μορφές των θεών και των ηρώων, για να προβάλλουν όλο και περισσότερες πλευρές της ζωής και του ήθους τους.
Ο μύθος για 1.500 χρόνια ζει στην Ελλάδα, γαλουχεί γενεές και γενεές και εμπνέει καλλιτέχνες όπως τον Πολύκλειτο, τον Φειδία, τον Πραξιτέλη, τον Σκόπα και τον Λύσιππο, που σμιλεύουν τις μορφές των θεών και των ηρώων.
Το κύριο γνώρισμα του ελληνικού μύθου είναι το πλήθος των θεών και των ηρώων του. Ο πολυθεϊσμός της ελληνικής θρησκείας είναι γνωστός, οι ήρωες όμως είναι ασύγκριτα περισσότεροι. Γύρω στις 6.000 μυθικά ονόματα αναφέρουν οι γραπτές πηγές, καθώς πολλά ονόματα δίνονται σε περισσότερα από ένα πρόσωπα.
Ένα σημαντικό στοιχείο των μύθων είναι η υποδειγματική τάξη. Η Θεογονία του Ησιόδου παρουσιάζει τους θεούς, από τους πιο μεγάλους μέχρι τους πιο μικρούς, οργανωμένους σε ένα αυστηρό γενεαλογικό σύστημα. Το ίδιο ισχύει και για τους ήρωες. Στην Ιλιάδα μάς εντυπωσιάζει με πόση γνώση, βεβαιότητα και συνέ-πεια χειρίζεται ο ποιητής αυτό το μυθολογικό σύστημα.
Με βάση την Ιλιάδα, αλλά και την Οδύσσεια, όπου ο ποιητής δεν πλάθει αυθαίρετα την υπόθεση και τα πρόσωπα του έργου, αντιλαμβανόμαστε ότι δεν μπορεί να επινόησε ο Όμηρος όλα αυτά τα πρόσωπα, όλα τα πρόσωπα των ηρώων και των συγγενών τους. Και όχι μόνο αυτό, αλλά η αναφορά των προσώπων με τις γενεαλογίες τους είναι εντυπωσιακή: ο Αχιλλέας π.χ. είναι γιος του Πηλέα και εγγονός του Αιακού και ο Νεοπτόλεμος γιος δικός του, και δεν είναι τυχαία η αναφορά των δικών του. Στον μύθο, επίσης, του Οιδίποδα αναφέρεται ο παππούς του Λάβδακος, ο πατέρας του Λάιος και ένα-ένα τα παιδιά του. Όλα είναι δοσμένα με τάξη και τίποτα δεν είναι γέννημα της τύχης. Οι μελετητές του Ομήρου λένε ότι δεν αφήνει κανέναν ήρωά του αγενεαλόγητο.
Κατά τον Μάρτιν Νίλσον, οι μεγάλοι μυθολογικοί κύκλοι σχηματίσθηκαν, στο γενικό τους, τουλάχιστο, περίγραμμα, στα μυκηναϊκά ήδη χρόνια. Κατά τον Κακριδή, οι Έλληνες της υπομυκηναϊκής και της πρωτογεωμετρικής εποχής κληρονόμησαν πολλούς μύθους και παραδόσεις από τις παλιότερες γενεές.
Οι θεοί και οι ήρωες των ελληνικών μύθων είναι ανθρωπόμορφοι, ωραίοι και ζουν στο φως. Οι θεοί του Ολύμπου δεν είναι άυλοι. Τους φαντάζονταν με ανθρώπινο σώμα, όμως με πολύ μεγάλη δύναμη, αγέραστους και αθάνατους, απαλλαγμέ-νους από τις σωματικές και τις ψυχικές δοκιμασίες των θνητών. Οι ήρωες είναι άνθρωποι, κατά πολύ ανώτεροι από τους κοινούς θνητούς, διακρίνονται για το φιλότιμο, μοιράζονται με τους κοινούς θνητούς τις χαρές και τις λύπες της ζωής κι έχουν ίδια με εκείνους πάθη. Όπως πολέμησαν οι θεοί με τους Τιτάνες, έτσι πολεμούσαν και οι ήρωες για κάποιον καλό σκοπό. Οι μυθοπλάστες έκαναν τους θεούς τους όμορφους όχι επειδή και οι ίδιοι ήταν όλοι τους όμορφοι, αλλά επειδή ό,τι δεν μπορούσαν να το χαρούν πάντοτε στην πραγματικότητα το πρόβαλλαν στον ιδανικό κόσμο του μύθου.
Για τις γυναίκες θεές, όπως και για τις θνητές, η έξαρση της ομορφιάς και του κάλλους είναι μία από τις κύριες αρετές τους. Κλασικά παραδείγματα η Ελένη του τρωικού πολέμου, η Ναυσικά, η Καλυψώ κ.ά. Η ολοένα πιο έντονη προβολή της γυναίκας βοήθησε τον ελληνικό μύθο να υψωθεί σε πιο φιλάνθρωπους κόσμους. Αυτό, βέβαια, σημειώθηκε μεταγενέστερα όταν ο μυθοπλάστης άρχισε να μην δίνει πάντα την προτεραιότητα στον άνδρα.
Για τους Έλληνες, μέχρι το τέλος του 5ου αι. π. Χ., η μυθολογία είναι η πραγματική ιστορία των απόμακρων προγόνων τους. Από την εποχή αυτή και μετά, αργά στην αρχή και πιο πυκνά αργότερα, οι συγγραφείς μετασχηματίζουν τον μύθο και γράφουν πια ιστορικά γεγονότα, μη δίνοντας ιδιαίτερη σημασία σ’ αυτόν.
Την πίστη των αρχαίων ότι ο μύθος αποδίδει αναλλοίωτα την παλιά τους ιστορία δεν την συμμερίζονται οι σύγχρονοι μελετητές. Παρόλο αυτά όμως, ο μύθος δεν είναι παντελώς άσχετος με κάποιο ποσοστό ιστορικής πραγματικότητας. Το γεγονός ότι ο ελληνικός μύθος επέζησε για πολλούς αιώνες, σημαίνει ότι οι ψηφίδες της ιστορίας τις οποίες εμπεριείχε έθελγαν τους αρχαίους και δεν ήθελαν να τους αποχωριστούν, ακόμα και όταν οι συγγραφείς της κλασικής εποχής άρχισαν να τους αποχωρίζονται.
Σημαντικά ονόματα της αρχαίας ελληνικής Γραμματείας συνέλλεξαν διάφορους μύθους και τους άφησαν κληρονομιά στην ανθρωπότητα, όπως ο Ησίοδος, ο Απολλόδωρος, ο Υγίνος, ο Φερεκύδης, ο Απολλώνιος ο Ρόδιος και οι μεταγενέστεροι σχολιαστές τους.
Μεταξύ των πολλών μύθων συγκαταλέγεται και αυτός του Ασκληπιού. Η πλοκή του μύθου, λίγο ως πολύ, είναι γνωστή. Ο Απόλλωνας ενώθηκε με την Κορωνίδα, την κόρη του βασιλιά της Λακέρειας Φλεγύα, και από την ένωσή τους αυτή γεννήθηκε ο Ασκληπιός, λίγο πριν η μητέρα του καιεί πάνω στη νεκρική πυρά. Ο Απόλλωνας άρπαξε το μωρό μέσα από τις φλόγες και το εμπιστεύθηκε στον Κένταυρο Χείρωνα να το μεγαλώσει. Ο Ασκληπιός μεγάλωσε στο Πήλιο και ο Κένταυρος Χείρωνας του έμαθε να γιατρεύει κάθε αρρώστια και κάθε πληγή.
Μεγαλώνοντας ο Ασκληπιός έγινε ένας σπουδαίος γιατρός και το όνομά του ε-ξαπλώθηκε σε όλη την Ελλάδα. Αμέτρητοι ασθενείς και λαβωμένοι τον επισκέπτονταν για να τους κάνει καλά. Είχε πάρει τόση δόξα και είχε τελειοποιηθεί τόσο ως θεραπευτής, ώστε θέλησε να αναστήσει και νεκρούς. Αυτό, όμως, ήταν ύβρις για τους αρχαίους, αλαζονεία μεγάλη, και γι’ αυτό ο Δίας τον σκότωσε με ένα αστροπελέκι.
Ο Ασκληπιός, αρχικά, ήταν μία δαιμονική ύπαρξη του κάτω κόσμου, με έμβλημα το φίδι, και αργότερα εξελίχθηκε σε θεραπευτή θεό. Ανήκε στην κατηγορία εκείνη των υποχθόνιων θεοτήτων που εξουσίαζαν τον θάνατο, αλλά ήταν μειλίχιες θεότητες οι οποίες κάμπτονται με τη λατρεία και μπορούν να αναβάλουν τον θάνατο και να παρατείνουν τη ζωή των ανθρώπων. Ο δεσμός του Ασκληπιού με τον κάτω κόσμο εκφραζόταν μέχρι το τέλος της Αρχαιότητας με το φίδι, το οποίο οι γλύπτες και οι ζωγράφοι επικράτησε να το παρουσιάζουν ελισσόμενο στη βακτηρία του.
Η φήμη του Ασκληπιού υπήρξε πολύ μεγάλη και γι’ αυτό τον διεκδικούσαν και άλλες περιοχές. Μυθοπλάστες, λοιπόν, άλλων περιοχών τροποποίησαν τον αρχικό μύθο και τον προσάρμοσαν στα δικά τους μέτρα. Έτσι, σε μία παραλλαγή του μύ-θου, ο Ασκληπιός γεννήθηκε στη Μεσσηνία, όπου και βασίλεψε, και σε μία άλλη ότι γεννήθηκε στην Επίδαυρο. Σε όλες, όμως, τις παραλλαγές οι γονείς του είναι η Κορωνίδα και ο Απόλλωνας.
Μετά την κλασική εποχή δημιουργήθηκαν Ασκληπιεία σε πολλά μέρη της Ελλάδας, στα οποία συνέρρεαν πολλοί ασθενείς για να βρουν την υγεία τους. Παράλληλα εξαπλώθηκε και η λατρεία του η οποία κορυφώθηκε στους τελευταίους αιώνες της Αρχαιότητας.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
1) Ι. Θ. Κακριδής (γενική εποπτεία), Ελληνική Μυθολογία, Εκδοτική Αθηνών, Αθήνα 1986, τ. 1-5.
2) Μ. Νilsson (μετ. Ι. Θ. Κακριδής), Ελληνική Λαϊκή Θρησκεία, Αθήνα 1953.
3) Νικόλαος Παπαχατζής, Η Θρησκεία στην Αρχαία Ελλάδα, Εκδοτική Αθηνών, Αθήνα 1987.

Μου αρέσει!Μου αρέσει! · · Κοινοποιήστε

Τα δίκια του, τά 'χει!

Γιώργος Θεοφάνους: «Δεν μπορούμε να ταιριάζουμε με όλους και να γινόμαστε “παρεάκι!”»

Ο Γιώργος Θεοφάνους σε συνέντευξή του αναφέρθηκε στις συνεργασίες τους και εξομολογήθηκε ότι υπήρχαν καλλιτέχνες που δεν ταίριαζαν με εκείνον. Θεωρείτε ότι παίζει ρόλο το γεγονός ότι είστε πολύ αναγνωρίσιμος; «Αν δεν έβγαινα στο "X-Factor" δεν θα ήξεραν καν πώς είναι η φάτσα μου! Αλλά για να μην είμαι άδικος, όταν με σταματάνε δεν μου λένε: "Α! τι ωραία που τα είπες χθες στο "The music school"ή στο "X-Factor" αλλά μου λένε: "τι ωραίο τραγούδι έγραψες". Αυτό με χαροποιεί, γιατί αυτή είναι η ιδιότητα μου...». Δημιουργεί πρόβλημα στους καλλιτέχνες;« Δεν είχα ποτέ τέτοιο θέμα. Θέλω να με σέβονται και να τους σέβομαι. Με τους ανθρώπους που "κόλλησα" επανέλαβα τη συνεργασία μου: Με τον Ρέμο, τον Τερζή, τη Νατάσα Θεοδωρίδου, τη Μαρινέλλα. Δεν μπορούμε να ταιριάζουμε με όλους και να γινόμαστε "παρεάκι!"». Σ' αυτούς που δεν ταιριάξατε συμπεριλαμβάνεται και η Πέγκυ Ζήνα;«Μην το πάμε μόνο στην Πέγκυ, το ίδιο μπορεί να πει κάποιος και για τη Χαρούλα Αλεξίου. Έχω συνεργαστεί με 40 και πλέον καλλιτέχνες, είναι επόμενο να ταιριάξω λίγο περισσότερο με κάποιους». Πηγή: You
Πηγή

Ό,τι κάνεις, γυρίζει

Ό,τι κάνεις, γυρίζει

Κάποια μέρα ένας άνδρας είδε μια γριά γυναίκα που καθόταν στην άκρη του δρόμου, αλλά ακόμη και στο λιγοστό φως της ημέρας, μπορούσε να διακρίνει ότι χρειαζόταν βοήθεια…
 Έτσι παρκάρισε το παλιό του αυτοκίνητο μπροστά στην Μερσεντές της και βγήκε από το αμάξι. Εδώ και αρκετές ώρες κανείς δεν είχε σταματήσει να την βοηθήσει. Θα της έκανε κακό; Δεν φαινόταν από τους καλούς τύπους, φαινόταν πεινασμένος και φτωχός. Εκείνος διέκρινε ότι ήταν φοβισμένη, καθώς καθόταν εκεί έξω μέσα στο κρύο.
Κατάλαβε αμέσως πως αισθανόταν η γυναίκα. Εκείνος είπε: «Είμαι εδώ για να σε βοηθήσω. Γιατί δεν κάθεσαι να περιμένεις μέσα στο αυτοκίνητο που είναι πιο ζεστά;. Ονομάζομαι Κώστας Ιωάννου.»
Το μόνο πρόβλημα είναι ότι είχε ένα σκασμένο λάστιχο, αλλά για την ηλικιωμένη, αυτό ήταν ένα μεγάλο πρόβλημα. Ο Κώστας έσκυψε κάτω από το αμάξι και έβαλε τον γρύλο τραυματίζοντας τους αγκώνες του. Σύντομα άλλαξε το λάστιχο. Αλλά είχε λερωθεί και τραυματιστεί.
Καθώς έσφιγγε τα μπουλόνια, η γυναίκα κατέβασε το παράθυρο και άρχισε να του μιλά.
Του είπε ότι είναι από τον Άγιο Στέφανο και απλά περνούσε από την περιοχή. Δεν ήξερε πώς να τον ευχαριστήσει για την βοήθεια του. Ο Κώστας απλά χαμογέλασε κλείνοντας το πόρτ μπαγκάζ. Η γυναίκα τον ρώτησε τι του οφείλει. «Δώστε μου ότι θέλετε», απάντησε ο εκείνος. Η γυναίκα είχε σκεφθεί τι θα μπορούσε να της είχε συμβεί αν δεν σταματούσε ο περαστικός. Ο Κώστας το ξανασκέφτηκε για το αν θα έπρεπε να πληρωθεί. Αυτή δεν ήταν η δουλειά του. Αυτή ήταν μια βοήθεια σε κάποιον που είχε ανάγκη και θυμήθηκε πόσοι τον είχαν βοηθήσει κατά το παρελθόν. Είχε περάσει όλα του τα χρόνια έτσι και του φαινόταν παράξενο να κάνει κάτι διαφορετικό.
Της είπε ότι αν ήθελε να τον ξεπληρώσει, την επόμενη φορά που θα έβλεπε κάποιον που χρειαζόταν βοήθεια θα μπορούσε να τον βοηθήσει σε ότι χρειαζόταν συμπληρώνοντας, «Να θυμάστε εμένα.»
Περίμενε μέχρι να βάλει μπρος την μηχανή και να φύγει. Ήταν μια κρύα και καταθλιπτική μέρα, αλλά αισθανόταν πολύ καλά καθώς οδηγούσε προς το σπίτι.
Μερικά χιλιόμετρα παρακάτω η γυναίκα είδε μια μικρή καφετέρια. Σταμάτησε για να πάρει κάτι να φάει αλλά και να ξεμουδιάσει τα πόδια της. Ήταν ένα πολύ φιλόξενο στέκι. Εξωτερικά υπήρχαν δύο παλιές αντλίες βενζίνης. Το όλο σκηνικό ήταν πολύ διαφορετικό. Η γκαρσόνα την πλησίασε με μια καθαρή πετσέτα για να σκουπίσει τα βρεγμένα της μαλλιά. Είχε ένα πολύ γλυκό χαμόγελο, παρά την κούραση που είχε από την ολοήμερη εργασία. Η γυναίκα διαπίστωσε ότι η γκαρσόνα ήταν οκτώ μηνών έγκυος αλλά δεν επέτρεπε να φανούν οι δυσκολίες της κατάστασής της. Η γριά γυναίκα αναρωτήθηκε πως κάποιος που έχει τόσο λίγα δίνει τόσο πολλά σε ένα άγνωστο. Τότε θυμήθηκε τον Κώστα.
Μόλις ολοκλήρωσε το γεύμα πλήρωσε με εκατό Ευρώ. Η γκαρσόνα πήγε να φέρει τα ρέστα, αλλά η ηλικιωμένη είχε ήδη βγει από την πόρτα. Είχε απομακρυνθεί αρκετά. Η γκαρσόνα αναρωτήθηκε που μπορεί να έχει πάει. Μετά είδε κάτι γραμμένο επάνω σε μια χαρτοπετσέτα: «Δεν μου οφείλεις τίποτα. Έχω βρεθεί και εγώ σε αυτή την κατάσταση. Κάποιος κάποτε με βοήθησε, με τον τρόπο που σε βοηθώ τώρα και εγώ. Αν πραγματικά θέλεις να μου επιστρέψεις τα ρέστα, να τι θα κάνεις, μην επιτρέψεις την αλυσίδα της αγάπης να κλείσει.» Κάτω από την χαρτοπετσέτα βρήκε άλλα 500 Ευρώ.
Δάκρυα κύλισαν από τα μάτια της καθώς το διάβασε.

Υπάρχει μια παλιά φράση που λέει: «Ό,τι κάνεις, γυρίζει.»

Υπήρχαν τραπέζια που ήθελαν καθάρισμα, βαζάκια ζάχαρης να γεμίσει και άλλοι πελάτες να εξυπηρετήσει, αλλά η γκαρσόνα τα κατάφερε μια χαρά μέχρι το τέλος της ημέρας. Το βράδυ που έπεσε να ξαπλώσει, σκεφτόταν τα χρήματα που της είχε δώσει η γυναίκα αλλά και αυτά που της είχε γράψει. Πώς να γνώριζε άραγε η ηλικιωμένη γυναίκα πόσο πολύ αυτή και ο άνδρας της χρειαζόταν τόσο πολύ τα χρήματα; Με το μωρό να έρχεται τον επόμενο μήνα, θα ήταν δύσκολα… Ήξερε πόσο προβληματισμένος ήταν ο άντρας της, καθώς κοιμόταν δίπλα της.
Έσκυψε και του έδωσε ένα τρυφερό φιλί και του ψιθύρισε… «Όλα θα πάνε καλά. Σ’αγαπώ Κώστα Ιωάννου»
Υπάρχει μια παλιά φράση που λέει: «Ό,τι κάνεις, γυρίζει.»
Μετάφραση – επεξεργασία. Πάνος Τσινόπουλος
πηγή

Αυτάρκες νοικοκυριό…

Αυτάρκες νοικοκυριό…Για να επιβιώσουμε στα σπίτια μας μετά από ένα οικονομικό κραχ

Η επιβίωση μετά από γεγονότα που θα μας αναγκάσουν να απομακρυνθούμε από τα σπίτια μας προϋποθέτει συγκεκριμένες γνώσεις, που δεν τις έχω.

Για να επιβιώσουμε όμως στα σπίτια μας μετά από ένα οικονομικό κραχ,  χρειάζονται γνώσεις που όλοι και όλες μπορούμε εύκολα και γρήγορα να αποκτήσουμε.

Τι γνώριζαν οι γιαγιάδες μας και κατάφεραν να επιβιώσουν σε καιρό πολέμου ή απόλυτης φτώχειας; Τι θα πρέπει να είμαστε ικανοί να κάνουμε μόνοι μας;  Πως “έτρεχαν” τα σπίτια τους οι παλιές νοικοκυρές, τότε που δεν υπήρχαν μισθοί, ασφάλιση και συντάξεις και που μόνο η καλή διαχείριση των πόρων έφερνε την ευημερία;

Αυτή είναι η λίστα που έχω καταλήξει, δοκιμάσει και πιστεύω ότι λειτουργεί άψογα.

Πρέπει λοιπόν να μπορούμε τουλάχιστον…

• Να φτιάχνουμε προζύμι και ψωμί.
• Να αναγνωρίζουμε και να μαζεύουμε χόρτα.
• Να ανοίγουμε φύλλο. Σκέτες αλευρόπιτες, χορτόπιτες με κάθε είδους χόρτο που μπορεί να φαγωθεί, μακαρονόπιτες και πίτες-με-ότι-να΄ναι, θα χορτάσουν πολλά στόματα.
• Να φτιάχνουμε τραχανά και χυλοπίτες. Σε τέτοιες ποσότητες που να μας βγάζουν ένα έτος. Ο τραχανάς και το σπασμένο σιτάρι μπορούν να αντικαταστήσουν το ρύζι μια χαρά, οι χυλοπίτες τα μακαρόνια.
• Να μαγειρεύουμε με ελάχιστα υλικά και να ανακυκλώνουμε τα περισσεύματα. Για παράδειγμα, μια μπριζόλα και μερικές πατάτες μας κάνουν μια κατσαρόλα γιαχνί για τέσσερις-πέντε νοματαίους. “Αυγατίστε” τη σάλτσα που θα μείνει για να χρησιμοποιηθεί για μακαρόνια ή ρύζι.  Μειώστε την πρωτείνη και αυξήστε τους υδατάνθρακες και τα λαχανικά. Κρατάτε κόκαλα για ζωμούς. Ψάξτε για συνταγές για εύκολα γλυκά χωρίς βούτυρο και ακριβά υλικά. Ψάξτε για “συνταγές του πολέμου”, ελληνικές και μη. Αχρείαστες να είναι, αν δεν είναι όμως, θα σας σώσουν.
• Να ξέρουμε πως να κονσερβοποιούμε κάθε τροφή, να παστώνουμε και να “καπνίζουμε” κρέατα και ψάρια. Όταν δεν θα έχουμε ρεύμα, ο καταψύκτης θα είναι εντελώς άχρηστη συσκευή. Τα παραπάνω, αν συνδυαστούν με ένα μικρό λαχανόκηπο, θα σώσουν την οικογένειά μας από την πείνα.
•  Να χρησιμοποιούμε σωστά μια απλή (όχι ενεργειακή που προϋποθέτει ηλεκτρισμό) σόμπα.
• Να ανάβουμε σωστά και να μαγειρεύουμε σε φούρνο με ξύλα.
• Να φτιάχνουμε αλισίβα και τα δικά μας σαπούνια και απορρυπαντικά.
• Να φτιάχνουμε κεριά. Θα μας φωτίσουν τα βράδια και θα χρησιμοποιηθούν σαν προσανάμματα.
• Να ξέρουμε πως πλένουμε στο χέρι τα ρούχα μας.
• Να είμαστε ικανοί να ράβουμε μόνοι τα ρούχα μας. Κρατήστε έτοιμα πατρόν που βρίσκετε σε περιοδικά από τώρα, για ρούχα που ράβονται απλά, σας ταιριάζουν και φοριούνται όλες τις εποχές. Ένα αμάνικο απλό φόρεμα θα φορεθεί το καλοκαίρι αλλά και το χειμώνα με μια μακρυμάνικη μπλούζα από μέσα.
• Να ξέρουμε να πλέκουμε ζεστά ρούχα.
• Να καθαρίζουμε πουλερικά και κυνήγι.
• Να γνωρίζουμε τα βασικά θεραπευτικά βότανα, πότε και πως συλλέγονται και πως χρησιμοποιούνται για κάθε πάθηση. Καλύτερα, να τα καλλιεργούμε μόνοι μας, ακόμα και σε γλάστρες.
• Να γνωρίζουμε τον κύκλο της βιοδυναμικής καλλιέργειας λαχανικών, από το στάδιο του σπορείου μέχρι τη συγκομιδή και την αποθήκευση νέων σπόρων.

Καλό είναι, τώρα που ακόμα προλαβαίνουμε, να προμηθευτούμε συσκευές που δεν απαιτούν ηλεκτρισμό για να λειτουργήσουν καθώς και τις πρώτες ύλες για την παρασκευή των παραπάνω. Σίδερα κάρβουνου (σοβαρολογώ, δοκίμασα της γιαγιάς μου -ένα βαρύ για τα χοντρά ρούχα κι ένα ελαφρύτερο για τα ευαίσθητα), λάμπες λαδιού, εργαλεία χειρός, κερί σε ικανοποιητικές ποσότητες (από συνεταιρισμούς γιατί είναι φθηνό) για φωτισμό και φάρμακα, φυτίλια, μπλέντερ χειρός, πλάστες, γουδιά, σκάφες, κόσκινα για αλεύρι και τραχανά καθώς και βασικό εξοπλισμό για κυνήγι και ψάρεμα και ένα πολύ μεγάλο δοχείο για συλλογή βρόχινου νερού. Μια παλιά ραπτομηχανή ή ένα καλό σετ ραπτικής, μαλλί, φερμουάρ, κουμπιά και προμήθειες υφασμάτων. Στο κέντρο της Αθήνας, υπάρχει κατάστημα που πουλάει μια χαρά υφάσματα με ένα ευρώ το μέτρο. Με λίγα ευρώ, θα μπορείτε να ράψετε για την οικογένειά σας και για το σπίτι σας ότι θα χρειαστείτε τα επόμενα χρόνια.

Στην αποθήκη μας, θα πρέπει να έχουμε καυστική ποτάσα ή σόδα, μαγειρική σόδα με το κιλό για άπειρες χρήσεις, βόρακα, αιθέρια έλαια, αλεύρι (ή ακόμα καλύτερα ένα χειροκίνητο μύλο και σιτάρι σε σακιά που λήγει μετά από είκοσι χρόνια), μέλι, ζάχαρη, αλάτι, λάδι, βάζα και καπάκια για κονσέρβες. Και σπόρους για όσους έχουν ένα κομμάτι γης. Κι αν δεν έχετε, μπορείτε να φυτέψετε σχεδόν τα πάντα σε γλάστρες, στο μπαλκόνι ή την ταράτσα. Όρεξη να υπάρχει.

Τα είδη υγιεινής μιας χρήσης των βρεφών και των γυναικών  μπορούν να αντικατασταθούν από τώρα με υφασμάτινα που πλένονται και ξαναχρησιμοποιούνται. Προμηθευτείτε, όσο ακόμα υπάρχουν, αρκετά θερμόμετρα υδράργυρου.

Πιστεύω ότι δε χρειάζεται μια φορτωμένη αποθήκη με αποθέματα που πρόκειται να λήξουν ή να εξαντληθούν. Χρειάζεται να έχουμε μια σοβαρή ποσότητα από τη «βάση» που θα μας επιτρέψει να επιβιώσουμε όχι μόνο για ένα ή δύο χρόνια, αλλά ακόμα και αν η ζωή μετά το κραχ δεν επανέλθει ποτέ στα «συνηθισμένα» επίπεδα.  Στέγη, θέρμανση, τροφή, ρουχισμός και φάρμακα είναι όλα όσα χρειαζόμαστε.

Άλλωστε, πολλά από τα παραπάνω θα μας ωφελήσουν σε καιρούς που το χρήμα δε θα έχει αξία, η ανταλλαγή και η προσφορά όμως γνώσεων, σπόρων, φαρμάκων και ρούχων θα έχουν αξία ανεκτίμητη.

ΠΗΓΗ

πηγή μου

Ζουν οι ψυχές και μας βλέπουν!

Σ’ ένα αιγαιοπελαγίτικο νησί ζούσε προ ετών ένας ιερέας ευλαβέστατος. Η ψυχούλα του ήταν γεμάτη στοργή για το ποίμνιό του και ειδικά για τους πονεμένους. Έφτασε όμως η μέρα που δοκιμάστηκε κι εκείνος και πόνεσε πολύ……

Η κόρη του, μια εξαιρετική κοπέλα, είχε παντρευτεί πρόσφατα μ’ ένα νοικοκυρεμένο παληκάρι. Έφτασε, λοιπόν, ο καιρός να φέρει στον κόσμο το πρώτο παιδάκι της. Κατά τον τοκετό όμως, πέθανε! Πήγε Μάρτυρας να συναντήσει τον Πλάστη της, αφήνοντας πολύ πόνο πίσω της. Ο ιερέας πατέρας της πόνεσε κι αυτός πολύ στο χωρισμό, αλλά με ακλόνητη Πίστη στο Θεό πρόσφερε δοξολογία στο άγιο όνομά Του. Την αγάπη του δε, για την θυγατέρα του εξέφραζε με θερμές προσευχές για την ψυχή της και με κρυφές ελεημοσύνες. Ο ιερέας είχε έναν αδελφό καπετάνιο που, απόμαχος πια της θάλασσας, είχε γίνει στεριανός για τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής του. Είχε δημιουργήσει περιουσία κι απολάμβανε πλέον τους κόπους του. Δυστυχώς όμως ήταν σχεδόν άπιστος, παρ’ όλο που είχε καλή καρδιά. Τα βραδάκια, όταν μαζεύονταν στο φιλόξενο σπίτι του παπά μαζί με μερικούς φίλους, κάποιους αγαθούς νησιώτες που πρόσφεραν τις υπηρεσίες τους στην εκκλησία, έπιναν το ζεστό τους φασκόμηλο και κουβέντιαζαν. Ο καπετάνιος ένα βράδυ ειρωνεύτηκε τον ιερέα και του είπε:
- Σιγά καημένε παπά, μην υπάρχει άλλη ζωή και σε βλέπει η κόρη σου τι λέμε και τι κάνουμε!
Ο ιερέας με πραότητα προσπάθησε να τον βοηθήσει ν’ αποβάλει την απιστία, γιατί ήξερε πως κατά βάθος υπέφερε η ψυχή του μέσα στη θανατερή παγωνιά της. Εκείνος όμως δε φάνηκε να επηρεάζεται.
Ένα βράδυ, λοιπόν, ο ιερέας βλέπει τη θυγατέρα του στον ύπνο του. Ήταν ολόφωτη. Λευκοντυμένη, χαρούμενη, και του λέει: “Πατέρα, σ’ ευχαριστώ για όλα. Για την αγάπη σου, τις προσευχές σου, και τις ελεημοσύνες που κάνεις για την ψυχή μου. Πες, σε παρακαλώ, και στον θείο μου (τον καπετάνιο) ότι τον ευχαριστώ για το ψάρι που μου “στειλε!”. Αυτά είπε κι ενώ χαμογελούσε αγγελικά, τόνειρο έσβησε…
Ο ιερέας, όταν σηκώθηκε το πρωί, αισθανόταν μεγάλη χαρά και συγκίνηση.
Το βράδυ διηγήθηκε τόνειρο στη συντροφιά. Όλοι συγκινήθηκαν, μόνο ο καπετάνιος κοιτούσε δύσπιστα τον αδελφό του. Όταν όμως του είπε ότι η ανιψιά του τον ευχαριστεί για το ψάρι που της έστειλε, κι ότι δεν μπορεί να εξηγήσει αυτά τα λόγια της, ο καπετάνιος τινάχθηκε όρθιος. Τα μάτια του γέμισαν δάκρυα και τα χέρια του άρχισαν να τρέμουν. Απ’ το στόμα του βγήκε η κρυφή Πίστη της καρδιάς του:
– “Θεέ μου!”, ψιθύρισε και μια κοίταζε τον ένα και μια τον άλλον σαστισμένος.
Όλοι τον ρώτησαν τι συνέβαινε. Γιατί τόση ταραχή, γιατί τόση συγκίνηση; Εκείνος, όταν συνήλθε κάπως, ξανακάθησε στην καρέκλα του και χωρίς να εμποδίζει τα δάκρυά του να τρέχουν στο ηλιοψημένο πρόσωπό του, τους είπε με ταπεινή φωνή:
– “Ναι, είναι αλήθεια, ζουν οι ψυχές και μας βλέπουν! Ανήμερα στην κηδεία της ετοιμαζόμουν να κατέβω στην εκκλησία, όπου θα την διαβάζατε. Είχα πολύ πόνο μέσα μου. Το ξέρεις, παπά, πόσο αγαπούσα αυτή τη θυγατέρα σου. Ήταν πάντα άγγελος. Εκείνη τη στιγμή έφθασε ένας φίλος μου ψαράς κάτω απ’ τον πέρα γιαλό. Τούχα πει πως, όταν έπιανε καλό ψάρι να μου τόφερνε κι εγώ θα το πλήρωνα όσο-όσο. Εκείνη όμως τη στιγμή με νευρίασε η παρουσία του, καθώς κρατούσε το ροφό κρεμασμένο στο πλάι του.
Του είπα λοιπόν απότομα:
– Δε θέλω ψάρια σήμερα, δεν θέλω τίποτε. Σήμερα κηδεύω την ανηψιά μου!
Ο άνθρωπος όταν τάκουσε πάγωσε και με κοίταζε αμίλητος. Τον λυπήθηκα και του είπα:
– Όμως, να, στο πληρώνω και συ δώστο σε κανένα φτωχό για την ψυχή της!
Εκείνος πήρε τα χρήματα, με συλλυπήθηκε κι έφυγε γρήγορα. Το περιστατικό αυτό δεν τόπα σε κανέναν και το είχα ξεχάσει. Αλλά η ψυχούλα της δεν το ξέχασε και μούστειλε τις ευχαριστίες της”, είπε και σκούπισε με την ανάστροφη του χεριού του τα δάκρυά του. Μετά χαμογέλασε γλυκά, μα τόσο γλυκά! Μέσα σ’ αυτό το χαριτωμένο χαμόγελο ο ιερέας διέκρινε το γλυκοχάραμα της αναγεννημένης Πίστεώς του. Η νύχτα της απιστίας έφυγε…
– “Δοξασμένο τ’όνομά Σου Πολυέλεε Κύριε”, ψιθύρισε ο ιερέας κα τον αγκάλιασε με το βλέμμα του…
πηγή

Καφέδες σε αναμονή

ΑΠΟΛΑΥΣΗ & ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

Ένας καφές σε περιμένει!

Για πελάτες σε αναμονή έχουμε ακούσει. Για επιβάτες σε αναμονή επίσης. Αλλά για καφέ σε αναμονή;  Κι, όμως, υπάρχει εδώ και δεκαετίες. Μάλιστα, το τελευταίο χρονικό διάστημα αυτός ο καφές που… περιμένει κατακτά πολλές χώρες του κόσμου ως μια πράξη αγάπης και αλληλεγγύης προς τους συνανθρώπους μας που δεν έχουν τη δυνατότητα να απολαύσουν ακόμα κι αυτή την τόσο ταπεινή και απλή συνήθεια: Μια τζούρα καφέ!

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά. Ο «καφές που περιμένει» («suspended coffee» είναι ο όρος στα αγγλικά και «caffé sospeso» στα ιταλικά) είναι ένας καφές που προπληρώνεται από κάποιον πελάτη ενός καφενείου ή μιας καφετέριας, ανώνυμα, για να καταναλωθεί αργότερα από κάποιον άλλον συμπολίτη μας  που δεν έχει την οικονομική δυνατότητα να τον πληρώσει ο ίδιος. 

Από τη Νάπολη στη Μελβούρνη

Η ιστορία του «καφέ που περιμένει»  ξεκίνησε στα εργατικά καφέ της Νάπολης, στη Νότια Ιταλία, πριν από περίπου εκατό χρόνια και έγινε γνωστή με το όνομα «caffé sospeso». Μεταπολεμικά,  η παράδοση του «καφέ σε αναμονή» αποδυναμώθηκε, για να ξαναεμφανιστεί στη Νάπολη πριν από δέκα χρόνια. Λέγεται μάλιστα ότι ο πρόεδρος της τοπικής και φημισμένης πρώην ομάδας του Μαραντόνα πληρώνει δέκα καφέδες σε αναμονή μετά από κάθε νίκη της ομάδας του! Βουλγαρία, Αυστραλία, Ρωσία είναι οι χώρες που ακολούθησαν. Τους τελευταίους μήνες η πρωτοβουλία εξαπλώνεται με πολύ γοργό ρυθμό σε πάρα πολλά μέρη του κόσμου. Αυτή τη στιγμή είναι επισήμως καταγεγραμμένες 162 επιχειρήσεις σε 17 χώρες και 112 πόλεις, οι οποίες συμμετέχουν στο δίκτυο των καφέδων που μας περιμένουν.

Ο καφές της «σχεδίας»

Η «σχεδία» εδώ και αρκετές εβδομάδες έχει έρθει σε επαφή με ανθρώπους (ιδιώτες και ιδιοκτήτες χώρων εστίασης) του εξωτερικού που προωθούν, με τον έναν ή άλλον τρόπο, την ιδέα του καφέ αυτού με τα τόσο έντονα χαρακτηριστικά αλληλεγγύης.

Φυσικά, ήρθαμε και σε επαφή με έλληνες ιδιοκτήτες καφέ, βολιδοσκοπώντας τις προθέσεις τους. Αν, δηλαδή, και κατά πόσο είναι δεκτικοί να μπουν οι ίδιοι και τα μαγαζιά τους σε ένα αντίστοιχο δίκτυο στην Ελλάδα.

Πρόθεσή μας ήταν –με τις ελάχιστες δυνάμεις που έχουμε– να κινητοποιήσουμε την ελληνική κοινωνία για να αναπτυχθεί ένα δίκτυο «καφέδων που περιμένουν» και στη χώρα μας. 

Στόχος μας δεν είναι να δημιουργήσουμε εστίες… «καφέδων που θα περιμένουν» αποκλειστικά και μόνο τους πωλητές της «σχεδίας», αλλά θα είναι εκεί διαθέσιμοι προς όλους εκείνους που πραγματικά δεν έχουν άλλο τρόπο για ένα καφεδάκι.

Ένας άλλος –όχι ασήμαντος- στόχος είναι μέσα από αυτή τη διαδικασία να ενισχυθούν και κάποιες μικρές επιχειρήσεις, όχι μόνο του κέντρου της Αθήνας, αλλά και πολύπαθων περιοχών εκτός κέντρου. Άλλωστε, η ενίσχυση μικρών, τοπικών επιχειρήσεων είναι αναπόσπαστο κομμάτι της φιλοσοφίας του κινήματος του caffé sospeso, από τα πρώτα του κιόλας βήματα (ασχέτως, αν κάποιες μεγάλες εταιρείες σήμερα προσπαθούν να το εντάξουν στις επικοινωνιακές τους πρακτικές…). Είναι μια καλή ευκαιρία να μείνουν ζωντανά τα καφενεία ή καφετέριες της γειτονιάς και ν’ αποκτήσουν και πάλι το συνοικιακό και παρεΐστικο χαρακτήρα τους.

Αυτοκόλλητο & επικοινωνία

Στους χώρους που είναι στο δίκτυο των «καφέδων που περιμένουν» θα υπάρχει ένα αυτοκόλλητο που θα υποδηλώνει τη συμμετοχή σε αυτό το ξεχωριστό δίκτυο αλληλεγγύης («Ενας καφές σε περιμένει» και το λογότυπο της «σχεδίας»). 

Για κάθε νέο μέλος που θα προστίθεται θα γίνεται σχετική ανάρτηση στη σελίδα της «σχεδίας» στο facebook, αλλά και στην επίσημη ιστοσελίδα της «σχεδίας», όπου θα υπάρχει ειδική θεματική.

Έκπτωση 35%

Το μόνο αίτημα που απευθύνουμε προς τα καταστήματα είναι μια έκπτωση της τάξης του 35% για τον καφέ που θα περιμένει (όχι δηλαδή, για τον πρώτο που πίνει ο ίδιος ο πελάτης, αλλά για τον κερασμένο). Συνήθως, κάπου εκεί είναι και η έκπτωση που κάνουν τα καταστήματα για τους καφέδες που είναι «για έξω». 

Κανένα κατάστημα δεν μας έχει αρνηθεί. Αντιθέτως!

Οπότε, αν κάποιος θέλει να βάλει… έναν καφέ να περιμένει, θα τον πληρώσει κατά 35% φθηνότερα σε σχέση με την αναγραφόμενη στον τιμοκατάλογο τιμή. 

Απόδειξη & πίνακας

Για κάθε «καφέ που περιμένει» που πληρώνεται, ο καταστηματάρχης θα πρέπει να κόβει την αντίστοιχη απόδειξη και να την τοποθετεί σε εμφανές σημείο (σε βάζο, πίνακα κ.λπ.) ή να αναγράφεται η συναλλαγή σε έναν πίνακα. Ετσι, θα γνωρίζουν όλοι τη συναλλαγή και, βεβαίως, την ύπαρξη του «καφέ που περιμένει».  

Η αξία της καλής πίστης

Ένα μείζον ζήτημα, που μας απασχολεί από την αρχή είναι αυτό της μεταχείρισης των ανθρώπων που αναζητούν τον «καφέ που περιμένει». Είναι κυρίαρχο μέλημα να διασφαλιστεί ότι οι υπεύθυνοι των καταστημάτων που συμμετέχουν στην κίνηση αυτή θα φέρονται με τον ανάλογο σεβασμό στους άπορους και άστεγους συμπολίτες μας και φυσικά θα τους παρέχουν τον καφέ τους ή ό,τι άλλο έχει συμφωνηθεί και βεβαίως, προπληρωθεί. 

Το εγχείρημα βασίζεται στην ειλικρινή διάθεση και επιθυμία συμπολιτών μας να σταθούν μέσα από μια τόση απλή διαδικασία (ένα κέρασμα!) δίπλα σε εκείνους που βιώνουν τη φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό. Οι καταστηματάρχες στην πραγματικότητα είναι κοινωνοί της επιθυμίας κάποιων πελατών τους να κεράσουν έναν καφέ έναν ανώνυμο συμπολίτη τους. 

πηγή

Άντρες δοκιμάζουν τους πόνους της γέννας

Άντρες δοκιμάζουν τους πόνους της γέννας - (Δείτε το VIDEO)

Οι άντρες δεν κλαίνε, τα... παλικάρια δεν πονάνε. Τα στερεότυπα θέλουν τα αρσενικά ανθεκτικά απέναντι σε κάθε πόνο. Όχι όμως όταν πρόκειται για τις ωδίνες του τοκετού....
Γιατί τότε, οι άνδρες αποδεικνύονται το ασθενές φύλο.

Ένα νοσοκομείο στην Κίνα προσφέρει στους μελλοντικούς πατεράδες την ευκαιρία να ζήσουν την εμπειρία των πόνων του τοκετού. Οι γιατροί το αποφάσισαν αυτό, όταν αρκετές μητέρες τους παραπονέθηκαν ότι οι σύντροφοί τους δεν έδειχναν κατανόηση για το τι ζούσαν εκείνες για να φέρουν ένα παιδί στον κόσμο.

Ηδη περίπου 100 άνδρες έχουν... βασανιστεί με αυτό τον τρόπο. Για να βιώσουν την εμπειρία, τους τοποθετούν επιθέματα στην κοιλιά, τα οποία είναι συνδεδεμένα με συσκευή που προκαλούν ηλεκτρικά σοκ και κατά συνέπεια πόνο. Η δοκιμασία κρατά για περίπου πέντε λεπτά, με μία νοσοκόμα να αυξάνει σε αυτό το διάστημα την ένταση του πόνου, από το 1 έως το 10.

«Ενιωθα σαν να μου ξερίζωναν την καρδιά και τους πνεύμονες», είπε ένας από τους άνδρες που το δοκίμασαν, ο Σονγκ. Αυτός, έφτασε ως το επίπεδο 7, αλλά οι περισσότεροι εγκαταλείπουν πολύ νωρίτερα, καθώς δεν αντέχουν τον πόνο.
πηγή

Να μη θέλουμε να βάλουμε όλο τον κόσμο στο δικό μας καλούπι.

Γέροντος Παϊσίου :Δε φορτώνουμε ένα βόδι όσο ένα άλογο

— Είναι, μερικοί που συμπεριφέρονται με τον ίδιο τρόπο σε όλους. Δε μπορούμε όμως σε μια δακτυλήθρα να βάλουμε όσο σε ένα βαρέλι· ή να φορτώσουμε ένα βόδι όσο ένα άλογο. Το βόδι είναι για να τραβάει αλέτρι. Δε γίνεται να του βάλουμε σαμάρι και να το φορτώσουμε. Το άλογο πάλι κακώς το βάζουμε στο αλέτρι, γιατί είναι για να σηκώνει βάρος. Να μη θέλουμε να βάλουμε όλο τον κόσμο στο δικό μας καλούπι.
Πηγή: Γέροντος Παϊσίου «Χαριτωμένες Διδαχές, με παραβολές και παραδείγματα», εκδόσεις «Βρυέννιος», Θεσσαλονίκη 2003
πηγή