Κι ύστερα

Πήγε 9:27!
Τι λέτε, ωρέ παιδιά!
Αποδείχτηκε "Έρωτας Κλέφτης" και ο χρόνος, όπως και οι Τράπεζες που "ΘΑ", ανέμιζαν τα όνειρά μας, αλλά... ας πάμε παρακάτω!

...Η Μαρίκα...
(έρχεται  σε συνέχεια από σχόλιό μου, σε προηγούμενη ανάρτηση, μη το ψάχνεις, ούτε εγώ! πανοτόκια χρόνου, να μας λείπουν!)

που λές...
φιλοτιμήθηκε και έτοιμος ο νεροχύτης, για νέο γέμισμα!
Νά 'χει, να λες! Ας είναι και βρασμένες πέτρες! Κάτι θα βγάλει το ζουμί!Αρκεί να είναι μεγειρένο με αγάπη!

...Έκανε και μια επάληψη με μπε - μπε λαδάκι, κολπάκι που έμαθα στο πρώην καφενείο, γυαλίζει πάλι ο παλιός ανεξείδωτος νεροχύτης!

Για όσο!

Κλειδιά, κλικ, μπήκαν!
Πόρτα άνοιξε:
χαρούμενη φατσούλα, γιου!
(Εμ! Δε θα είναι, άμα είναι η κοπέλα του, εδώ; Τι λες, τώρα;)

"Γεια σου, μάνα!" κεφαλάκι στην πόρτα της κουζίνας!
"Βρε, καλώς τα παιδιά", είπα, χαρούμενη και σηκώθηκα, τώρα, χωρίς σούζες!
Γλυκά, απαλά! σαν το χαμόγελό του!

Πάω να δω και της κοπέλας του, και να ρωτήσω:
Τι θέλετε; Έχω σε τούτο πολύ, λίγο από τ' άλλο,  κ.λ.π.
Βρ

(Είχαμε μείνει στο Δημόσιο Βρ, δε μας νοιάζει, προχωράμε! Ώρα 11:05)

... Έτοιμη πάλι η τρίτη γύρα του νεροχύτη, τέταρτη, δεν έχει απόψε, η Μαρίκα, λέει....

"Έχω δικαιώματα!"

Η Κατερίνα, λέει: "Άν δεν βγω στην "πιάτσα", τώρα, πότε; Όταν φύγουν οι φίλοι μου;"
Κλικ η πόρτα, Να και η κολώνα μου, μετά την βόλτα του!