Με διαλύει όταν πάω να μπω, πήγα να τον ξαναβρώ, βγαίνοντας, δεν έχει καινούργιο "ποίημα".
Αυτό, "άρεσε" πολύ απ' ότι είδα... εμένα, πάλι, "καθόλου", ειδικά, αυτές τις μέρες.
Γράφε, Γιάννη, εκτονώσου, κι εγώ, αντέχω!
Αυτό, "άρεσε" πολύ απ' ότι είδα... εμένα, πάλι, "καθόλου", ειδικά, αυτές τις μέρες.
Γράφε, Γιάννη, εκτονώσου, κι εγώ, αντέχω!
ΚΙ Ο ΑΛΛΟΣ ΜΑΖΕΥΕ ΤΙΣ ΤΥΡΟΠΙΤΤΕΣ ΤΟΥ
Κι έτσι,όπως ξεκολλούν με τη βροχή, τα κηδειόσημα
των στύλων μοιάζουν μεσίστιες σημαίες,προσωπικά
αποδίδω τιμές,χαιρετώντας στρατιωτικά,και δεν είμαι
ο γέρος αετός που "κουνάει,μάταια,τα ριπίδια",ούτε ο
παιδιόθεν,υποθέτω,τρελός εκτελωνιστής,αλλά θα φύγουμε
που θα φύγουμε,γιατί να μη αποδομήσουμε τη ζωή μας,
φτάνοντας στο στοιχειώδες απλό,
το ανάποδο
κι αν δε βρήκα ένα όνομα της προκοπής είναι γιατί ο
εγκέφαλος λειτουργεί με ομοιώσεις,λέμε τα σύκα σκάφη
και τη σκάφη σύκα,πάντως εγώ προσπάθησα,μη φαντασθείτε
ότι δεν είχα ευκαιρίες,θυμάμαι πώς πετούσα
πέφτοντας απ'το ποδήλατο στην πρώτη μου σύγκρουση
κι ο άλλος μάζευε τις τυρόπιττές του, μ'ένα γαμωτοκέρατό σου.
Κι έτσι,όπως ξεκολλούν με τη βροχή, τα κηδειόσημα
των στύλων μοιάζουν μεσίστιες σημαίες,προσωπικά
αποδίδω τιμές,χαιρετώντας στρατιωτικά,και δεν είμαι
ο γέρος αετός που "κουνάει,μάταια,τα ριπίδια",ούτε ο
παιδιόθεν,υποθέτω,τρελός εκτελωνιστής,αλλά θα φύγουμε
που θα φύγουμε,γιατί να μη αποδομήσουμε τη ζωή μας,
φτάνοντας στο στοιχειώδες απλό,
το ανάποδο
κι αν δε βρήκα ένα όνομα της προκοπής είναι γιατί ο
εγκέφαλος λειτουργεί με ομοιώσεις,λέμε τα σύκα σκάφη
και τη σκάφη σύκα,πάντως εγώ προσπάθησα,μη φαντασθείτε
ότι δεν είχα ευκαιρίες,θυμάμαι πώς πετούσα
πέφτοντας απ'το ποδήλατο στην πρώτη μου σύγκρουση
κι ο άλλος μάζευε τις τυρόπιττές του, μ'ένα γαμωτοκέρατό σου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το "κάτι" που μένει...