Δεν κατέχω τα τεχνικά, (ρετουσαρίσματα, κ.λ.π. ότι μπορώ)επειδή με ρωτούν, κι εγώ ρώτησα και έμαθα, το κοριτσάκι, η Φωτεινή Αποστόλου που Έφυγε νωρίς, (το 1968) ήταν αυτό, με τα κατσαρά μαλλάκια, την κορδελίτσα και το πλατύ χαμόγελο... που απορώ, πώς έβγαινε!...
Πρέπει να ήταν πολύ ευτυχισμένη στον χώρο του σχολείου...!
Το άλλο το κοριτσάκι, το μελαχρινό, ήταν η δική μου αδελφούλα, η Βασιλική Δεσπότη - Σταματίου, η οποία, σίγουρα, στάθηκε πολύ πιο τυχερή στη ζωή, κι ας μην έμαθε κι εκείνη γράμματα... όπως και τα άλλα αδέλφια μου.
Η μόνη "τυχερή" απ' τα έξι αδέλφια, εγώ, χάρη στην βοήθεια εκείνων, γι' αυτό και γράφω πολλά!...
Πρέπει να ήταν πολύ ευτυχισμένη στον χώρο του σχολείου...!
Το άλλο το κοριτσάκι, το μελαχρινό, ήταν η δική μου αδελφούλα, η Βασιλική Δεσπότη - Σταματίου, η οποία, σίγουρα, στάθηκε πολύ πιο τυχερή στη ζωή, κι ας μην έμαθε κι εκείνη γράμματα... όπως και τα άλλα αδέλφια μου.
Η μόνη "τυχερή" απ' τα έξι αδέλφια, εγώ, χάρη στην βοήθεια εκείνων, γι' αυτό και γράφω πολλά!...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το "κάτι" που μένει...