Πέμπτη 11 Δεκεμβρίου 2014

Και που λες...

3:44;
Αποσπάσματα;
Αποκλείεται να προλάβω να φέρω, απόψε, μάννα!
Δεν το  συζητάμε!
Όπως έρχεται η ροή, αυτών που θέλω να πω, θα τα φέρνω.
Είπαμε: Τίποτα, ακόμα!

"Μια στιγμή, ν' ανέβω πιο ψηλά, πριν να 'ρθει η σιωπή και σβήσουν τα βουνά".
Αυτό λέει η Καίτη Χωματά, τώρα, τ' ακούω και κλείνω.

Πάμε στον πρόλογο του θέματος που μας μπέρδεψε τελευταίως.
Με την σειρά, όλα με την σειρά!

"Μα, πες μου, τι να βρω;" ρωτούσε ΄στο τέλος και πριν αρχίσει επόμενο, έκλεισα καρτέλα.

Πες μου, τι, Καίτη;

Και τι, Καίτη;

Κι εδώ με λένε Καίτη;
Πάμε, πριν με "μαζέψουν", μάννα!
Πάμε να ηρεμήσουμε και οι κάτω και οι πάνω, μάννα, εκτός, αν ... κάποια σχέδια Θεού, οδηγούν κάπου.
Τι να πω;
Αναλόγως τον χορό που μού "παίζει" η ζωή, βαδίζω.
Ποιος τα περίμενε όλα αυτά, χθες;
Κανένας!
Κι ο ίδιος ο παππάς, "κουφάθηκε"!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Το "κάτι" που μένει...