ΜΙΑΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΚΟΜΗ
Πάντα ζητούμε μια μικρήν αναβολή,τί να σημαίνει
αυτός ο επιπλέον χρόνος,να τον δούμε ομοίωση του αιωνίου,
αλλά και η αιωνιότητα είναι ξεβαμμένη απ'τον καιρό,δάχτυλα
που παίζουν τα νυχτερινά του Σοπέν,είναι η μουσική ο Αιών;
Θα εντυπωσιασθεί,λέτε,ο σκοτεινός Εφέσιος, αν ένας σκύλος
πεινασμένος αρπάξει τους πεσσούς του παιδιού,
εκεί πλάι στη θάλασσα, και δε θα'χει βασίλειο,μόνο υστέρημα
αυτό που ήδη αιτείται,προκαταβολικά,
χωρίς χαρτόσημο πλέον,μια μικρή παράταση
Θεέ μου,έτσι να αφηγηθούμε( ή να ζήσουμε;)μιαν ιστορία
ακόμη-όπως παρακαλούσε ο Μάριος Χάκκας.
Πάντα ζητούμε μια μικρήν αναβολή,τί να σημαίνει
αυτός ο επιπλέον χρόνος,να τον δούμε ομοίωση του αιωνίου,
αλλά και η αιωνιότητα είναι ξεβαμμένη απ'τον καιρό,δάχτυλα
που παίζουν τα νυχτερινά του Σοπέν,είναι η μουσική ο Αιών;
Θα εντυπωσιασθεί,λέτε,ο σκοτεινός Εφέσιος, αν ένας σκύλος
πεινασμένος αρπάξει τους πεσσούς του παιδιού,
εκεί πλάι στη θάλασσα, και δε θα'χει βασίλειο,μόνο υστέρημα
αυτό που ήδη αιτείται,προκαταβολικά,
χωρίς χαρτόσημο πλέον,μια μικρή παράταση
Θεέ μου,έτσι να αφηγηθούμε( ή να ζήσουμε;)μιαν ιστορία
ακόμη-όπως παρακαλούσε ο Μάριος Χάκκας.
- Καίτη Στάπα Δική μας ανθρώπινη ανάγκη, Γιάννη μου, η μικρή ή μεγάλη αναβολή. Κράτα γερά! Δε χωράνε κριτική αυτή την εποχή τα ποιήματά σου! Απλά, να ξέρεις, είμαστε δίπλα σου, με ή χωρίς λάικ...
Γιάννης Τσίγκρας Σ'ευχαριστώ Κατερίνα.Πάντως,σήμερα ήταν καλύτερα,έφαγε κι όλας. Προσεύχου,στον προστάτη σου Αγιο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το "κάτι" που μένει...